In een heet en vochtig zuiden van de Verenigde Staten hebben Patrik Nilsson en Daniela Ryf gisteren Ironman Texas gewonnen. Nilson had aan 7:50:55 genoeg om de finish te bereiken, krap elf en dertien minuten voor David Plese en Andrew Starykowicz. Daniela Ryf was met een tijd van 8:37:48 Jocelyn McCauley krap twee minuten voor. Jeanni Seymour volgde op ruim twintig minuten en werd derde.
Bij de heren was het de Zweed Alexander Berggren die een kopgroep het water uit leidde met een tijd van 49:03. Achter hem waren Balazs Csoke en Patrik Nilsson zijn eerste achtervolgers, maar het wachten was op de sterke fietsers die op het biljartvlakke parcours de hoofdrol zouden gaan spelen: Andrew ‘Starky’ Starykowicz had met een achterstand van 1:35 minuut de ideale positie om precies dát te doen. Vorig jaar zette Starykowicz met 3:54:59 de snelste fietstijd in een Ironman ooit op dit parcours, maar doordat het parcours toen drie kilometer te kort was werd zijn record nooit echt geaccepteerd. Dit jaar was het parcours echter wel de volle 180 kilometer en was hij erop gebrand om de eerste te zijn onder de vier uur.
Na dertig kilometer fietsen reed ‘Starky’ al aan de leiding, met een gemiddelde snelheid van 45 kilometer per uur. Aanvankelijk probeerde Nilsson nog even aan te haken, maar na 65 kilometer fietsen had Starykowicz zich losgereden van Nilsson. De eerste groep daarachter, met onder andere de winnaar van vorig jaar Matt Hanson, keek al tegen een achterstand van 6:30 minuut aan. Starykowicz bleef zijn voorsprong maar uitbreiden en zette met een tijd van 4:03:02 met afstand de snelste fietstijd neer. Hij boekte hiermee een voorsprong van krap negen minuten op Nilsson, zestien minuten op nummer drie David Plese. Hanson keek na het fietsen tegen een achterstand van meer dan twintig minuten.
Bij het looponderdeel had Starykowicz dus een riante voorsprong, maar met zijn marathontijd van drie uur vorig jaar zou hij deze voorsprong meer dan nodig hebben. In de eerste tien kilometer verloor hij echter ‘slechts’ drie minuten van zijn voorsprong op Nilsson, maar vooral Matt Hanson maakte een opmars: hij snoepte in die afstand ruim vijf minuten van zijn achterstand af. Na twintig kilometer lopen was Nilsson tot 30 seconden genaderd, terwijl Hansson nóg eens vijf minuten dichterbij was gekomen. Na 31 kilometer lopen zag het er weer heel anders uit: Nilsson aan de leiding, zes minuten voor Starykowicz, Plese derde op ruim negen minuten, terwijl Hansson juist weer tijd moest toegeven op de leiding. Uiteindelijk haalde Plese Starykowicz nog in gedurende de strijd om de tweede plaats, maar Nilsson was de sterkste man deze dag. Met een marathontijd van 2:42:21 liep hij naar een eindtijd van 7:50:55 krap, elf minuten voor Plese en dertien minuten voor Starykowicz.
(tekst gaat verder onder de foto)
Bij de dames was het regerend wereldkampioen Ironman Daniela Ryf die als eerste voet aan wal zette. Jocelyn McCauley en Jeanni Seymour volgden Ryf op enkele seconden. McCauley wist Ryf tijdens het fietsen te schaduwen, terwijl de Britse Kimberley Morrison langzaam maar zeker dichter bij het leidende duo kwam. In de laatste circa twintig kilometer wist ook zij de aansluiting te krijgen en gezamenlijk kwamen de dames in de tweede wisselzone. Overigens met een voorsprong van zestien minuten op Seymour, de nummer vier.
In de afsluitende marathon moest dus de beslissing gaan vallen tussen de drie dames. Opvallend genoeg was het niet de viervoudig wereldkampioene Ryf die afstand nam, maar McCauley die in de eerste tien kilometer een voorsprong pakte van twee minuten, terwijl Morrison al krap vijf minuten moest toegeven. De achterstand van Ryf bleef de tien volgende kilometers rond de twee minuten, tót de tweede helft van de marathon. Hier begon ze langzaam maar zeker in te lopen op McCauley. Met nog tien kilometer te gaan had ze haar achterstand beperkt tot krap een minuut, maar na 35 kilometer lopen had Ryf toegeslagen. Ze liet zien waarom ze viervoudig wereldkampioen Ironman is: ze had McCauley ingehaald en gelijk op ruim een halve minuut achterstand gezet. Ryf wist die voorsprong nog enigszins uit te breiden en kwam met een eindtijd van 8:37:48 over de finish, krap twee minuten voor McCauley. Achter de beide dames werd er ook een harde strijd gevoerd om de derde plek. Morrison zette een uitzonderlijke prestatie neer bij het fietsen, maar moest bij de marathon haar meerdere bekennen in Seymour, die haar na ruim dertig kilometer voorbij kwam. Seymour werd daarmee derde, op ruim twintig minuten van Ryf.
