Slechts drie maanden na horrorcrash wint Hayden Wilde T100 London, ook Menno Koolhaas (4e) beleeft spectaculaire comeback

Het werd door velen voor onmogelijk gehouden, maar slechts drie maanden na de horrorcrash van Hayden Wilde – waar hij onder andere zijn schouderblad en vier ribben brak – heeft de Nieuw-Zeelander zijn comebackwedstrijd zojuist opgeluisterd met een prachtige overwinning bij de T100 London. Ook Menno Koolhaas beleefde een prachtige dag: na maanden uit de roulatie te zijn geweest door blessureleed, finishte hij op een spectaculaire vierde plaats. Alsof dat nog niet genoeg was, noteerde Youri Keulen met een zevende plaats ook een prachtige prestatie.

Na het zwemmen lagen de meeste mannen nog dicht bij elkaar in de buurt, met Fransman Leo Bergere die als eerste uit het water kwam: hij zwom zijn twee kilometer in een tijd van 25:13 minuut en kreeg onder andere Rico Bogen, de zoals altijd sterk zwemmende Menno Koolhaas en Jelle Geens in zijn voeten. Toch volgden ook mannen als Antonio Benito Lopez, Mika Noodt, Justus Nieschlag, Gregory Barnaby en Wilhelm Hirsch binnen of rond de twintig seconden achterstand. Youri Keulen liep iets meer averij op en kwam als dertiende uit het water, met een achterstand van 54 seconden. Toch zag hij zich omringd door wereldtoppers als Mathis Margirier en Hayden Wilde en was er dus nog geen vuiltje aan de lucht.

Bogen trekt het veld open

Net geen twintig kilometer bleven Bogen, Bergere, Noodt, Geens en ook Koolhaas bij elkaar op de fiets – daarmee een kopgroep van vijf man vormend – voordat Bogen zijn visitekaartje weer eens af gaf door extra gas te geven en het veld uit elkaar te rijden. Terwijl vooral de mannen achterin het veld redelijk snel tijd begonnen te verliezen, bleven er ook genoeg mannen redelijk in de buurt en hielden zij hun achterstand constant onder de minuut. Met nog dertig kilometer te gaan volgde Hayden Wilde – in zijn comeback wedstrijd na een bijzonder hevig ongeval – als tweede op 31 seconden en Mika Noodt reed daar weer tien seconden achter in derde positie. Andere mannen als Bergere, Margirier en ook Geens en Koolhaas verloren veel meer tijd en kwamen toch op een paar minuten achterstand te rijden.

In de slotfase van het fietsen gooide Bogen, zelf waarschijnlijk ook niet helemaal gerust op z’n minimale marge, de motor nog maar eens extra open, waardoor hij met een voorsprong van 1:14 minuut op Wilde en Noodt begon aan de 18 kilometer hardlopen. Margirier volgde als vierde, maar dat gat was aanzienlijk groter: 3:24 minuut. Koolhaas beleefde tot zover een geweldige wedstrijd, want ook hij keerde terug van lang blessureleed, maar kwam wel als vijfde terug in de wisselzone. Zijn achterstand was op dat moment 4:27 minuut én hij werd omringd door Barnaby en ook Geens. Keulen kwam op zijn beurt als tiende terug in T2 en keek tegen een achterstand van 6:22 minuut aan.

Wilde slaat toe voor het oog van het publiek

Het was niet dat Bogen rustig begon aan zijn looponderdeel, maar het duurde slechts zes kilometer voordat Wilde bij hem aansloot. Het was indrukwekkend, want vooraf werden er natuurlijk vragen gesteld bij de vorm van de Nieuw-Zeelander: zou het mogelijk zijn dat hij slechts drie maanden na zijn ongeluk alweer op het hoogste niveau kon acteren? Het antwoord was in deze fase van de wedstrijd duidelijk en volmondig ja. Toch ging Wilde niet direct aan Bogen voorbij: hij had dan wel in een kort tijdsbestek ruim een minuut goed gemaakt, maar hij koos er nu toch voor om even in het kielzog van Bogen op adem te komen. Toch duurde ook dat slechts een kilometer, want uitgerekend bij een doorkomst in het stadion versnelde Wilde – voor het oog van het publiek – door en nam hij de leiding in de wedstrijd over. Dat ging hard ook, want binnen een paar honderd meter werd het gat opvallend snel groot.

Vanaf dat moment begon Bogen het ook serieus lastig te krijgen en zag de Duitser zijn tempo steeds verder zakken. Wilde had daar logischerwijs geen boodschap aan en kon het ook niet rustiger aan doen, want Noodt, die oprukte naar een tweede plaats, liep ook verrassend sterk en bleef constant een minuutje achter Wilde. Ondertussen bleef Koolhaas ook geweldig lopen; lang ging hij mee met Geens, maar toen de Belg toch net te snel bleek, ging Koolhaas zijn eigen gang en verschalkte hij onder andere Margirier. Daarmee kwam Koolhaas op een prachtige vijfde plaats te lopen. Niet veel later ging hij ook nog voorbij aan de steeds verder terugzakkende Bogen.

Wilde begon ondertussen genietend aan zijn laatste kilometers en liep uiteindelijk naar een prachtige overwinning in een tijd van 3:17:37. Noodt werd tweede in 3:18:44 en Geens derde in 3:19:50. Koolhaas kwam daarna juichend op een vierde plaats binnen in 3:20:32. Keulen finishte als zevende in 3:21:52.