Een week na het winnen van de Europese titel in Glasgow heeft Nicola Spirig opnieuw laten zien in bloedvorm te verkeren. Met overmacht won zij de ITU World Cup in Lausanne, een thuiswedstrijd voor de Zwitserse. De Nederlandse Maya Kingma draaide in het begin van de wedstrijd mee in de kop, maar eindigde uiteindelijk al 31e. Jony Heerink werd 35e.
Kingma begon ijzersterk door tijdens het zwemmen het voortouw te nemen en zelfs als eerste aan land te komen. Na 19.16 zette ze samen met Lucy Hall (GBR) voet aan wal en vervolgens sloot de Amerikaanse Tamara Gorman aan om er met zijn drieën vandoor te gaan op de fiets. Het was echter Spirig die, net als vorige week, overduidelijk de sterkste was op de fiets en de achterstand van ongeveer twintig seconden al snel goed maakte. De Zwitserse ging er, op een zwaar parcours met veel beklimmingen, vervolgens samen met de Amerikaanse Knibb, de Italiaanse Steinhauser en de Franse Gautier vandoor en de vier bouwden daarbij een voorsprong van ruim twee minuten op waarmee ze ook aan het looponderdeel begonnen.
(tekst gaat onder foto verder)
Spirig had niet alleen goede fietsbenen, maar liep al direct weg bij haar concurrentes en kon daardoor relatief eenvoudig naar de zege lopen. Uiteindelijk finishte de Zwitserse in een tijd van 2:05:11. Het zilver was voor de Amerikaanse Taylor Knibb. Zij gaf 51 seconden toe op Spirig. Het brons werd opgeëist door de Italiaanse Verena Steinhauser die 1:14 minuut na Spirig over de finish kwam.
(tekst gaat onder foto verder)
Kingma kwam uiteindelijk dus als 31e over de finish in een tijd van 2:17:25. ,,Ik had echt een goede start en het zwemmen ging goed. Het water had wat meer golven dan eerder, maar het ging prima. Al snel zag ik dat ik met Lucy (Hall, red.) zat en daar had ik ook op gehoopt. Na afloop heb ik even met haar gesproken en het was echt top dat we tijdens het zwemmen zo goed konden samenwerken. We kwamen uiteindelijk met z’n drieën op kop. Wellicht wat weinig, maar met dit parcours weet je het nooit. We probeerden het, maar uiteindelijk gingen de benen branden. We werkten goed samen, maar zoals verwacht kwam Nicola (Spirig, red.) er snel bij en gaf gas. Een paar keer kon ik mee, maar op de tweede klim gaf ze nog eens gas en kon ik niet meer bijbenen.”
Vanaf dat moment moest Kingma een aantal andere dames ook laten gaan, waaronder Hall. ,,Ik heb me niet gek laten maken en ben niet stilgevallen. Gewoon doorgereden in het volgende groepje. Daar werd nog steeds hard omhoog gereden, maar het viel ook regelmatig stil. Iedereen spaarde zich constant voor de volgende klim en we verloren dus wat tijd. Voor mij was dat niet heel belangrijk meer, we gingen dat gat toch niet meer dicht krijgen.”
Uiteindelijk maakte Kingma een naar eigen zeggen ‘zeer domme fout’. ,,Ik vergiste me in het aantal fietsrondes. Ik was mezelf goed aan het verzorgen en zag op mijn fietstellertje dat we 36 kilometer hadden gereden. Dus ik dacht dat we nog een ronde moesten. Ik nam nog een gelletje, maar toen hoorde ik dat we al in de laatste ronde zaten. Een hele domme fout: dat gelletje nekte me met lopen. Met steken kon ik blijven lopen, maar niet hard. Ik voelde me zo beroerd dat ik eigenlijk gewoon wilde gaan liggen. Uiteindelijk zakte het gelukkig een beetje weg, maar daarna viel er nauwelijks iets te winnen. Met Montreal in mijn achterhoofd (race volgende week, red.) heb ik niet meer gek gedaan tijdens het lopen.”
(tekst gaat onder foto verder)
Waar Kingma in het begin van de race nog mooi voorin meedraaide, was het voor Heerink meer een constant gevecht in de achterhoede. Ze werd 39ste in een tijd van 2:19:55. Dat had ze ergens ook al wel een beetje ingecalculeerd. ,,Het was een zware race en ik miste mijn wetsuit. Na de eerste ronde zwemmen lag ik er al af, terwijl mijn start gewoon goed was. Dit was een mogelijk scenario en op een OD wordt het gat dan te groot. Ik weet dus wat ik moet doen deze winter.”
Tijdens het fietsen haalde Heerink nog een aantal dames in, maar moest ze wel alles alleen doen. ,,En dan verlies je gewoon te veel op de rechte stukken. Ik dacht dat ik gelapt zou worden (dan tel je niet mee in de klassering, red.), maar ik heb alles gegeven en kon toch nog door. Ik heb niet meer volle bak gelopen, want er vielen geen punten meer te halen. En ik heb nog wat meiden ingehaald, dus dat viel mee. Ik ben veel beter gefinisht dan mijn startnummer. Super ook, alle support. Zelfs na de race nog onbekende mensen die tegen me kwamen zeggen hoe knap ze het vinden dat ik heb doorgezet. Daar geniet ik van.”
