Lucy Charles, Nicola Spirig, Alistair Brownlee en Kristian Blummenfelt: vier atleten die volgend jaar gaan kijken wat de menselijke grens is als het aankomt op triathlon. In een race waarbij stayeren wordt toegestaan en waarbij pacers worden ingezet, zullen zij proberen de grens van 7 uur (mannen, red.) en 8 uur (vrouwen, red.) over een Long Distance te doorbreken.

Eerder zagen we een soortgelijk project bij het hardlopen, toen marathonloper Eliud Kipchoge de eerste mens was die onder de magische grens van 2 uur over 42.2 kilometer hardlopen dook. Overigens hebben de vier triatleten nog even de tijd om zich voor te bereiden op dit zogenaamde Pho3nix SUB7 / Pho3nix SUB8 project, want die zal plaatsvinden in het voorjaar van 2022.

Voor de mannen is een zwemsnelheid nodig die tijdens een OD niet zou misstaan, moet er gemiddeld zo’n 51 kilometer per uur worden gefietst en dan volgt er nog een sub 2:30 uur marathon. “We hadden het onderling met elkaar over of het mogelijk is om dit soort barrières te breken. Een mix van bravoure en strijdbaarheid kwam naar boven en toen besloten we dat we niet alleen de wereldrecords wilden aanvallen, maar ook deze mythische grenzen willen doorbreken”, aldus Brownlee.

Bij de mannen staat het wereldrecord overigens op 7:35:39 uur (Jan Frodeno, red.) en bij de vrouwen op 8:18:13 uur (Chrissie Wellington, red.). Die tijden zouden dus – als het project slaagt – dik verbroken worden. “Dit gaat de zwaarste race worden waar ik ooit aan heb deelgenomen”, aldus Charles. “Maar ik hoop dat ik anderen kan inspireren om jezelf tot het uiterste te pushen, zelfs verder dan je ooit bent geweest.” Spirig sluit zich daar volledig bij aan. “Dit gaat inderdaad de zwaarste uitdaging ooit worden, maar het is ook belonend als ik anderen kan laten zien wat er allemaal mogelijk is.”

Ook Blummenfelt doet zijn spreekwoordelijke duit in het zakje. “Veel mensen zeggen dat dit onmogelijk is, maar zou het niet te gek zijn als we deze mensen kunnen laten zien dat ze ongelijk hebben? Stel je eens voor wat een impact dat zou hebben. Niet alleen voor de beste atleten ter wereld, maar echt voor iedereen: vooral voor jonge atleten.”