Eén van ‘s werelds zwaarste – zo niet de zwaarste – fietstochten is afgelopen weekend van start gegaan: de Transcontinental Race. In ongeveer twee weken dienen 326 deelnemers van het Belgische Geraardsbergen naar het Griekse Thessaloniki te rijden, waarbij duizenden kilometers én duizenden hoogtemeters worden overwonnen en minstens de helft van de route onverhard is.
De Transcontinental Race is beroemd én berucht. De route is ieder jaar anders, maar elk jaar rond de vierduizend kilometer en even uitdagend. Deelnemers volbrengen de route volledig self-supported en zijn dus duizenden kilometers volledig op zichzelf aangewezen. Onderweg vinken ze – in ieder geval als ze de tocht willen halen – een aantal controlepunten af om uiteindelijk binnen de tijdslimiet op de eindbestemming aan te komen. De tocht heeft ieder jaar een groot percentage aan uitvallers. Deelnemers bepalen zelf hoe ze de Transcontinental inrichten en hoe hun balans tussen fietsen en rusten is.
Voor veel fans van over de hele wereld betekent de start van de Tronscontinental Race dat ze de komende weken aan hun computerscherm zitten gekluisterd om simpelweg de deelnemers via stipjes op een kaart te volgen. Dat kun je hier doen en meteen is te zien dat – op moment van schrijven – de koploper al diep in Zwitserland rijdt en ruim 850 kilometer heeft gehad, terwijl de hekkensluiter op dit moment de Belgische grens bijna passeert en ‘pas’ op iets meer dan 200 kilometer zit.
Op Netflix staat een interessante documentaire over de Transcontinental. Deze documentaire biedt een prachtige inkijk in een eerdere editie van het evenement.
