Na een wedstrijd die enigszins teleurstellend leek te beginnen voor de Nederlandse dames, zorgde Rachel Klamer er hoogstpersoonlijk voor dat dat niet gebeurde: tijdens de run sloeg ze ineens genadeloos toe en liep ze ijzersterk naar voren. Genoeg voor een podiumplaats was het net niet, maar ze werd wel op weergaloze wijze vierde. Maya Kingma beleefde een zware dag en kon de hoge verwachtingen niet waarmaken. Dat betekende overigens niet dat ze slecht presteerde: integendeel, met een elfde plaats liet ze tóch haar klasse zien. De wedstrijd werd overigens gewonnen door Flora Duffy, die overduidelijk het sterkst was en daarmee het Olympische goud opeiste.
Waar de start van de mannenrace gisteren enigszins werd ontsierd door een valse start, was het bij de vrouwen slecht weer dat aanvankelijk roet in het eten gooide: dankzij veel wind en harde regen werd de start met een kwartier uitgesteld, maar toen ging het toch echt los in Tokyo. Het was de Britse Jessica Learmonth die meteen de leiding nam en de wedstrijd al in het water hard begon te maken. Zij was dan ook de atlete die na 11:35 minuut de eerste zwemronde van 950 meter als eerste erop had zitten. In haar voeten onder andere de Braziliaanse Vittoria Lopes, Amerikaanse Katie Zaferes en Summer Rappaport, Bermudaanse Flora Duffy en Britse Georgia Taylor-Brown. Voor Kingma begon de wedstrijd heel wat minder voortvarend, want zij kwam als dertiende uit het water om aan haar tweede zwemronde te beginnen, maar had toen, totaal tegen de verwachtingen in, al 30 seconden achterstand. Rachel Klamer volgde als 17e met een achterstand van 38 seconden.
Tekst gaat verder onder foto
Kingma tegen verwachting in met flinke achterstand uit het water
De achterstand van de Nederlanders werd in de tweede ronde in het water alleen maar groter. Learmonth bleef aan de leiding, mocht na 18:24 minuut als eerste naar haar fiets, maar vervolgens was het Klamer die als zestiende en op 53 seconden uit het water kwam. Daarmee was ze – nog meer tegen de verwachting in – voorbij gegaan aan Kingma, die als negentiende en op 56 seconden achterstand uit het water kwam.
Op de fiets ontstond een kopgroep met zeven dames: Taylor-Brown, Learmonth, Duffy, Lopes, Zaferes, Rappaport en ook de Duitse Laura Lindemann. Door een goede samenwerking tussen deze zeven dames, waar veel favorieten bij elkaar zaten, werd de achtervolgende groep op alleen maar meer achterstand gereden. Die achtervolgende groep bestond uit veertien dames, waaronder ook Kingma en Klamer. Na de eerste tien kilometer – waarbij overigens behoorlijk wat dames ten val kwamen door de regen en gladheid – had de kopgroep de voorsprong uitgebreid tot 1:03 minuut.
Tekst gaat verder onder foto
In de tien kilometer die daarna volgden, verloor Rappaport de aansluiting met de kopgroep waar nog steeds keihard werd gereden en ook goed werd samengewerkt. In de achtervolgende groep was het vooral Nicola Spirig, Olympisch Kampioen van 2012, die probeerde het gat naar voren te dichten, maar ze slaagde daar niet in. Met een groep van ongeveer vijftien dames in haar wiel, waaronder Klamer en Kingma dus, werden opnieuw secondes verloren.
Ook de daaropvolgende kilometers werd die voorsprong, niet per se heel hard maar wel duidelijk, vergroot. In de kopgroep ging Lopes er wel af, waardoor nog vijf dames overbleven, maar met nog tien kilometer op de fiets was hun voorsprong op het groepje met de Nederlandse dames al uitgegroeid tot 1:15 minuut.
Tekst gaat verder onder foto
Nederlanders rijden laatste kilometers beetje terug, Duffy trekt wedstrijd open
In de laatste tien kilometer veranderde er niet zoveel meer op de fiets, behalve dan dat Taylor-Brown de kopgroep ook moest laten gaan vanwege een lekke band én dat de achtervolgende groep een paar seconden terugpakte op de kopgroep en zo met een achterstand van 1:03 minuut aan de run begon. Klamer begon net iets eerder dan Kingma met lopen.
Terwijl Duffy al vrijwel direct wegliep bij al haar achtervolgers en een groot verschil maakte in de eerste 2.5 kilometer – ze kwam met 17 seconden voorsprong op Zaferes door en 26 seconden op een oprukkende Taylor-Brown – verloren de Nederlandse dames echter weer meer tijd op de snelste loopsters. Toch bevond Klamer zich op een mooie tiende plaats, op 1:38 minuut achterstand. Twintig seconden later kwam ook Kingma door; daarmee lag ze twaalfde.
Indrukwekkende loopprestatie Klamer, historische eindklassering
Vanaf dat moment begon Klamer ineens in rap tempo naar voren te lopen en daarmee posities te winnen. De opmars van Klamer was indrukwekkend, want ze oogde sterk, liep soepel en verzekerde zich zo van een topklassering. Overigens was het dus eerst Duffy die het Olympisch goud opeiste, door de race te winnen in een tijd van 1:55:36 uur. 1 minuut en 14 seconden daarachter werd Taylor-Brown tweede en Zaferes pakte het brons op 1:27 minuut achterstand.
Uiteindelijk sprintte Klamer ontzettend knap naar een vierde plek, op 2:12 minuut van de winnares. Ze bleef de franse Leonie Periault één seconde voor. Op 3:40 minuut werd Kingma elfde.
