Na een voortvarende start bij Ironman Malaysia eindigde Els Visser net naast het podium op een vierde plaats in 10:02:49. ,,Ik had graag op het podium gestaan, maar ik heb alles gegeven wat er vandaag in zat.”

In eerste instantie zwom Visser in de voeten van de Amerikaanse Jocelyn McCauley die aan de leiding ging, maar McCauley moest ze na 400 meter toch laten gaan. ,,Ik merkte dat ik in mijn rode zone aan het zwemmen was. Mijn hartslag was te hoog en ik moest te veel moeite doen om in haar voeten te blijven”, vertelt Visser, die daarop besloot afstand te nemen en uiteindelijk tegelijk met de Duitse Maureen Hufe, zo’n tweeënhalve minuut na McCauley, in tweede positie uit het water kwam. ,,Ik ben tevreden over het zwemonderdeel en heb een goede zwemtijd (57:55 minuten, red.) neergezet.”

Waar Visser tevreden is over het zwemonderdeel, had het fietsonderdeel volgens haar beter gekund. ,,Vanaf het begin voelden mijn benen zwaar, ik merkte dat ik de kracht niet had. Het parcours was best wel heuvelachtig en het klimmen ging moeizaam”, blikt Visser terug, die na 20-30 kilometer al door een van haar concurrentes werd ingehaald en niet veel later door nog één. ,,Normaal ben ik juist sterk in het fietsen en word ik niet zomaar ingehaald, maar nu lukte het mij ook niet om aan te haken. Er zijn wel momenten geweest dat ik mezelf afvroeg wat ik hier deed, maar ik dacht, ik kan dit sowieso als een mooie training zien.”
De tweede ronde kon Visser zich echter herpakken en wist ze zich terug in de wedstrijd te vechten. ,,Na 150 kilometer zag ik opeens de meiden die mij eerder hadden ingehaald. Blijkbaar hebben zij dus toch meer verval gehad dan ik. Ik had beter willen fietsen, maar de benen wilden vandaag niet.”

Toch kon Visser als derde de wissel naar het looponderdeel maken. ,,Ik had even de tijd nodig om mijn ritme te vinden, maar na de eerste loopronde kwam ik er beter in. Ik zag dat Jocelyn (McCauley, red.) begon te wandelen, dus die had ik zo ingehaald”, vertelt Visser, die met nog 16 kilometer te gaan in derde positie liep met een voorsprong van acht minuten op de nummer 4. ,,Ik wist dat zij goed kon lopen en ik begon mezelf juist wat slechter te voelen. Dat ging met vlagen, want zodra ik had gekoeld kon ik wel weer even door. Het was een uitdaging om haar voor te blijven en de laatste ronde werd ik super misselijk – misschien heb ik qua voeding wat verkeerde keuzes gemaakt of te veel gedronken – en moest ik overschakelen naar de overleef-stand. Die marathon was zo ontzettend zwaar. Natuurlijk heb ik gedacht aan mijn ranking en het podium, maar uiteindelijk wilde ik gewoon naar die finishlijn toe.”

Een zware race dus, niet alleen voor Visser. ,,Ook van andere pro’s hoorde ik dat de omstandigheden hier echt bizar waren. Ik begreep dat het hier nog warmer en vochtiger is dan bijvoorbeeld in Kona.” De tropische omstandigheden zorgden wel voor een prachtige omgeving. ,,We fietsten door regenwouden heen met apen op het parcours en finishten aan het strand bij ondergaande zon. De omgeving was heel tropisch, echt super gaaf.”

De race werd uiteindelijk gewonnen door Hufe, die de wedstrijd met ruime voorsprong op haar naam schreef in 9:25:22. De Tsjechische Simona Krivankova werd tweede in 9:55:36, voor de Italiaanse Federica de Nicola die derde werd in 9:57:29. Visser moest genoegen nemen met de vierde plaats in 10:02:49. ,,Het was leuk geweest als ik op het podium had kunnen staan, maar er zat vandaag niet meer in.”