Eén keer eerder stond Els Visser als professioneel triatlete aan de start van het WK Ironman op Kona – in 2019 werd ze zestiende – en aankomende zaterdag mag ze opnieuw los op het iconische eiland. De kersvers Europees Kampioen Long Distance zal volledig haar eigen wedstrijdplan trekken, maar Nederlandse triathlonfans mogen best een beetje op vuurwerk hopen. “Ik voel me ontzettend goed en heb veel vertrouwen uit Almere gehaald. De afgelopen weken ben ik gevoelsmatig alleen maar sterker geworden. Als ik nu kijk waar ik sta, ben ik eigenlijk nog nooit zo sterk geweest.”

Visser begrijpt zelf ook dat ze op Kona waarschijnlijk niet zal racen om een podiumplaats – al kun je natuurlijk niks uitsluiten – en vind het lastig om in te schatten hoe ze zich verhoudt tot de allerbeste vrouwen ter wereld. “Daar ben ik erg benieuwd naar. Ik heb geen idee of ik misschien vijftiende of twintigste word, maar als ik top tien kan halen, zou ik ‘over the moon’ zijn. Ik ga er in ieder geval heel ontspannen in, want mijn jaar kan niet meer stuk. Natuurlijk, ik wil een goede prestatie neerzetten op Kona, maar ik moet ook zeggen dat ik daar vertrouwen in heb.”

Vertrouwen uit Challenge Almere-Amsterdam, boorbereiding op warm en vochtig Guam

Visser bereidde zich na haar overwinning bij Challenge Almere-Amsterdam voor op Guam, een eiland dat toebehoort aan de Verenigde Staten maar ten oosten van de Filipijnen en Indonesië ligt. De temperatuur is er gemiddeld hoger dan op Kona en datzelfde geldt voor de luchtvochtigheid. “Een goede plek om me voor te bereiden en het ging ook goed. De eerste dagen realiseer je je wel hoe goed je voor jezelf moet zorgen onder dit soort omstandigheden. Dat je vijftien minuten aan het hardlopen bent zonder te drinken en dat dat prima gaat, maar dat je na een uur de rekening betaalt.”

Ondertussen weet Visser dat haar race aankomende zaterdag misschien wel staat of valt met een al dan niet goed zwemonderdeel. “Ik weet dat ik niet met de eerste groep en misschien ook niet met de tweede groep mee zal kunnen. Maar als ik daarachter mee kan komen met een aantal vrouwen die sterk op de fiets zijn, zoals bijvoorbeeld Daniela Bleymehl of Laura Philipp, dan kan het wel eens een hele mooie dag gaan worden. Het maakt heel veel verschil uit of je alleen op de fiets zit, of met een groepje mee kunt.”

‘Liefst blijf ik zo lang mogelijk uit de drukte’

Visser heeft er bewust voor gekozen zo laat mogelijk naar Kona te reizen – gisteren, maandag 9 oktober, pakte ze het vliegtuig vanuit Guam – om nog even uit de ‘gekte’ te blijven. “Deze race wordt gehyped en je komt elkaar constant tegen. Daar word je toch een beetje opgefokt of onrustig van. Ik wil zo lang mogelijk mijn eigen ding doen. Vervolgens verschijn ik op wedstrijddag en doe ik gewoon mijn ding. Dat werkt voor mij het beste. De komende dagen zal ik op Kona mijn laatste trainingen afwerken, evenals de verplichte dingen die ik moet doen, maar verder vooral op mijn kamer zitten en rusten.”

‘Ik wil niet het idee hebben dat ik meer had kunnen doen’

Visser had dit jaar twee races waar ze op haar best wilde zijn: Challenge Almere-Amsterdam en nu, natuurlijk, Kona. Die eerste won ze dus en wat betreft die tweede gaan we zaterdag zien wat er gebeurt. Iets dat ze dit jaar geleerd heeft, en waar Visser waakzaam voor is, is dat ze niet haar koppie laat hangen als het even niet gaat zoals ze zou willen. “Ik wil niet over de finish komen en beseffen dat ik meer had kunnen doen.”

Dat gebeurde wel bij Ironman Vitoria Gasteiz, waar Visser overigens nog steeds derde werd, en wil ze niet nog een keer meemaken. “Dit moet me niet nog een keer gebeuren. Toen heb ik in de race eigenlijk opgegeven. Het is natuurlijk ook écht lastig als je het zwaar hebt: je lichaam wil niet meer, je benen voelen moe en ondertussen hoor je de stemmetjes in je hoofd zeggen dat je best wel even mag wandelen en rustiger aan mag doen. Dus nee, die handdoek wil ik deze keer zeker niet in de ring gooien. Wat ik ook gemerkt heb, is dat je door je eigen vermoeidheid heen kunt lopen en dat je vijf kilometer later ineens weer sterk kunt zijn.”

‘Energy Lab: misschien wordt dat mijn moment’

Wat dat betreft kijkt Visser stiekem best een beetje uit naar Energy Lab, het punt dat op Kona door vrijwel iedereen wordt gezien als het zwaarste moment binnen de marathon. Het is er volledig open en de temperatuur loopt op tot soms krankzinnige hoogtes. “Misschien gaat dat wel mijn moment worden. Iedereen heeft het daar zwaar.”