In een wedstrijd die bol stond van de hectiek – er waren veel penalty’s en meerdere valpartijen – is Maya Kingma zojuist twaalfde geworden tijdens de WTCS Final in Abu Dhabi. De wedstrijd duurde helaas te lang voor de Nederlandse, want lang gaf ze voorin kleur aan de race, maar uiteindelijk zakte ze tijdens de run hard weg. De wedstrijd werd gewonnen door een ontketende Flora Duffy, die in een rechtstreeks duel afrekende met Georgia Taylor-Brown.
Tijdens het zwemmen begon zich al heel voorzichtig een kleine kopgroep te vormen, al was die nog niet definitief toen Flora Duffy na 19:20 minuut als eerste uit het water kwam. Maya Kingma zat daar uitstekend bij en volgde als tiende, op 11 seconden achterstand. Eenmaal op de fiets ontstond het kopgroepje wel: eerst acht dames, maar toen Taylor Knibb iets later solo aansloot was er een kopgroep van negen vrouwen. Naast Knibb zaten daar de Duitsers Lena Meissner, Laura Lindemann en Lisa Tertsch bij, de Bermudaanse Duffy, de Britse Georgia Taylor-Brown en Beth Potter, de Braziliaanse Vittoria Lopes en dus de Nederlandse Kingma. Tertsch verloor de aansluiting een paar kilometer later en zo bleef er weer een kopgroep van acht vrouwen over.
In die kopgroep ontstond een tactisch schaakspel, waarbij soms naar elkaar werd gekeken, maar tegelijkertijd ook goed werd samengewerkt om de voorsprong op de achtervolgende dames te vergroten. Na iets minder dan twintig kilometer werd alle samenwerking ineens overboord gegooid en was het Duffy die vol in de aanval ging en uit het kopgroepje wegreed. Het duurde even voor de andere zeven vrouwen reageerden en zo creëerde ze een voorsprong van een paar seconden. Toch kon ze die voorsprong niet vergroten of behouden, want een paar honderd meter verder sloten de andere vrouwen alweer aan. De toon voor een spannende wedstrijd was gezet. Ondertussen probeerden Tertsch, Kirsten Kasper en Taylor Spivey op vijftig seconden achterstand naar voren te rijden, maar daar slaagden ze niet in.
Na zo’n 25 kilometer konden Lindemann en Potter het tempo van de kopgroep ook niet meer bijhouden en raakten op achterstand. Er werd dan ook hard gereden, want de groepen die achter de kopgroep reden, verloren steeds meer tijd en reden al meer dan twee minuten achter. Ondertussen kreeg Kingma een teleurstelling te verwerken; ze zat in de kopgroep van zes, maar hoorde wel dat ze tijdens het lopen een penalty zou moeten uitzitten vanwege ‘bad behaviour during the swim’. Waarom de penalty dan precies was en wat dat ‘slechte gedrag’ dan inhield – overigens kregen behoorlijk veel vrouwen penalty’s – was niet duidelijk.
Met nog een kleine tien kilometer te gaan kreeg KIngma opnieuw te maken met een tegenvaller: Taylor Knibb ging vlak voor haar onderuit – ze schoof weg in een scherpe bocht – en Kingma kon haar Amerikaanse concurrent niet meer ontwijken: ook zij kwam op de grond terecht. Terwijl Knibb wel een tijdje nodig had om weer op gang te komen, kon Kingma sneller opstappen en haar weg vervolgen, maar beide dames verloren de aansluiting met de kopgroep en kwamen uiteindelijk samen te rijden.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Na 40 kilometer op de fiets waren het dus Duffy, Lopes, Taylor-Brown en Meissner die als eersten aan de run begonnen. Niet veel later volgden Kingma en Knibb al terug in T2: zij volgden slechts dertig seconden later. Daarachter waren de verschillen veel groter, pas na 2:30 minuut volgden de volgende vrouwen.
Het lopen ging meteen vanaf de start genadeloos hard: Taylor-Brown zette nog net geen sprint in bij het verlaten van T2 en liep bij iedereen weg. Lopes en Meissner waren direct gezien – al liepen ze natuurlijk nog steeds op geweldige posities – en zelfs Duffy kon niet direct volgen. Ongeveer twee kilometer liep Duffy op een achterstand van tien seconden, maar daarna wist ze het gat naar Taylor-Brown toch dicht te lopen. Meissner volgde op dertig seconden, Lopes als vierde op 50 seconden en daarna volgden Knibb (+1:20) en Kingma (+1:50) als vijfde en zesde.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Halverwege de run vond Duffy het tijd om te versnellen en binnen een zeer kort tijdsbestek liep ze weg bij Taylor-Brown, die geen enkele kans maakte om nog bij te blijven. Vanaf dat moment was de spanning binnen de wedstrijd dan ook verdwenen en was de winnares duidelijk. Tegelijkertijd kreeg Kingma het steeds moeilijker en tijdens de run verloor ze niet alleen tijd, maar ook posities. Halverwege lag KIngma negende en was haar achterstand opgelopen tot bijna vier minuten. Vervelend detail: achter haar liepen steeds meer vrouwen naar voren en dus werd het Kingma bijzonder lastig gemaakt om binnen de top tien te finishen.
Duffy liep op zeer indrukwekkende wijze – en mede daardoor – onbedreigd naar de overwinning. Dat deed ze in een tijd van 1:53:24. Taylor-Brown werd 1:04 minuut later tweede. Meissner werd zeer knap derde op 2:35 minuut achterstand.
De slotfase brak Kingma op. Ze werd twaalfde op 5:10 minuut achterstand. Wel won ze nog een eindsprint met Sophie Coldwell en Valerie Barthelemy, waardoor ze niet nog twee posities verloor. Dat leek althans zo, want ondanks eerdere berichtgeving en tijdswaarneming, werd Coldwell (11e) toch een plaatsje hoger dan Kingma in de klassering geplaatst; daar was dus een fotofinish voor nodig en werd pas later in de uitslag verwerkt.
