Afgelopen weekend werd Ironman 70.3 St. Pölten voor de laatste keer als Ironman race gehouden, want de wedstrijd sluit zich aan bij het Challenge Family-label. Waar de race door Franz Loeschke en Sarah Svenk gewonnen werd, beleefde Michiel de Wilde een mindere race. Hij crashte tijdens het fietsonderdeel en eindigde daarmee in het ziekenhuis, ,,ik ben helemaal blauw, maar lig gelukkig niet zo erg open zoals je dat bij wielrenners wel eens ziet.”
De Wilde begon de race vol vertrouwen. ,,Ik voelde me supergoed en ook het starten ging goed. Daar hebben we veel op getraind, net als de ‘technische haal’ bij het zwemmen. Dat ging best lekker, totdat ik op een gegeven moment duizelig werd. Bij het stuk lopen tussen de twee meren in (de race in St. Pölten kent een zwemonderdeel in twee verschillende meren, red.) werd het niet beter en bij het zwemmen in het tweede meer kwam ik niet meer in mijn ritme. Maar ik dacht toen nog: als ik zo een strak fietsonderdeel neerzet, komt het helemaal goed.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Dat fietsonderdeel ging echter anders dan gepland. ,,Op een gegeven moment ging het fietsen steeds zwaarder en blijkbaar kon ik ook niet meer zo rationeel denken. Zo van: misschien is mijn voorband wel lek. Vervolgens kwam ik in een flauwe bocht met mijn voorband in een gootje terecht en ben ik onderuit gegaan. Een andere pro is gestopt en bij me gebleven tot er iemand kwam. Ik dacht daarna alleen: hulp van buitenaf is sowieso einde race, dus ik heb hulp geweigerd, mijn band opgepompt en alles weer een beetje recht gebogen. Na tien kilometer was de adrenaline op en begon alles pijn te doen. Eerst wilde ik nog rustig doorfietsen om een goede looptijd neer te zetten, maar ik ben uiteindelijk naar een ambulance gereden die ook nog eens tien kilometer verderop stond.”
In het ziekenhuis bleek er gelukkig niks ernstigs te zijn. ,,Ik ben wel helemaal blauw, maar lig niet zo erg open. Al begint alles nu wel op te drogen en pijn te doen. De helm heeft de klap goed opgevangen: zo zie je maar hoe belangrijk die is. Ik kreeg in het ziekenhuis nog een CT-scan omdat ik een blauw hoofd had, maar gelukkig waren er geen ernstige dingen.”
(tekst gaat verder onder de foto)
De Wilde is weer terug in Nederland en voorzichtig met trainen begonnen. Nu komt ook pas het besef. ,,Nu, een paar dagen later, baal ik vooral dat ik geen goede race neer heb kunnen zetten. Podium had er natuurlijk niet in gezeten, maar ik had wel goede progressie kunnen laten zien. Gelukkig heb ik nu een team om me heen en het is heel fijn om daarmee te kunnen evalueren. Ik krijg het gevoel dat ik in een stijgende lijn zit en dat smaakt nog steeds naar meer. Overigens ook leuk om veel aardige berichten te krijgen via social media.”
De Wilde is nog altijd vol zelfvertrouwen. ,,In het team kunnen we elkaar pushen. Ergens in het seizoen gaat het eruit komen.”
