Van echte rust kun je eigenlijk niet spreken, minder dan twee weken terug won Yvonne van Vlerken immers nog de marathon van Leipzig in een tijd van 2:47 uur, maar de triatlete kijkt wel terug op een heel andere winterperiode dan gebruikelijk. Sinds oktober deed ze geen triathlons meer, trainde ze veel minder en alleen nog als ze daar zin in had en verder was ze vooral druk bezig met onder andere haar nieuwe coachingsbedrijfje. Toch start ze dit weekend bij de Middle Distance van Challenge Cancun. ,,Het is wel spannend, want ik denk niet dat ik er helemaal klaar voor ben. Maar goed, tijdens een triathlon kan alles gebeuren.”
We spraken Van Vlerken gisteren vanaf het vliegveld, waar ze zich een uur voor haar vlucht richting Mexico even nuchter als realistisch toont. ,,Weet je, die marathon zit nog in mijn benen en ik heb daarna heel weinig gelopen. Dat in combinatie met de hele andere winter, waarin ik véél minder heb getraind dan normaal, maakt dat ik niet zo goed weet wat ik dit weekend kan verwachten. Maar wat maakt het uit? Ik heb toch helemaal niemand meer iets te bewijzen? Zo lang zal ik dit (leven als professioneel triatleet, red.) niet meer doen, dus ik wilde deze eerste editie van Challenge Cancun gewoon niet missen.”
‘Nummers één en twee al bekend’
Maar, Van Vlerken zou Van Vlerken natuurlijk niet zijn als ze stiekem toch gewoon hoopt op een zo goed mogelijke klassering. En dus keek ze ook al naar het in haar ogen ‘zeer sterke’ deelnemersveld. ,,Mirinda Carfrae en Ellie Salthouse staan aan de start”, noemt ze meteen de twee grootste kanshebsters uit Australië. ,,Van allebei heb ik nog nooit gewonnen. Bij Mirinda kon ik vaak nog redelijk in de buurt blijven, maar zeker Ellie is een specialist op de Middle Distance. Zij is echt heel goed. Wat mij betreft zijn de nummers één en twee dus al bekend.”
Bij Van Vlerken ontbreekt misschien de instelling waarmee ze al jaren is gestart, namelijk de ultieme drive om te winnen. ,,Je moet ook realistisch zijn. Ik doe dit al zo lang en nu zijn anderen gewoon wat beter. Of ik moet echt een ‘wonderdag’ hebben. Dat kan natuurlijk ook.”
(tekst gaat verder onder foto)
‘In mijn hoofd nu meer met anderen bezig’
Het feit dat Van Vlerken sinds een aantal maanden andere atleten begeleidt door middel van personal coaching, draagt overigens niet bij aan de beste omstandigheden om het maximale uit haar eigen lichaam te halen. ,,Voor het eerst sinds vijftien jaar heb ik het idee dat ik een echte baan heb”, grapt ze met een serieuze ondertoon. ,,Het kost me heel veel tijd, waardoor ik mijn eigen trainingen sneller uitstel en aan andere dingen minder toe kom. Regelmatig lig ik om half 11 ‘s avonds op bed nog vragen van ‘mijn’ atleten te beantwoorden, terwijl ik op dat tijdstip normaal altijd al heel lang lag te slapen. Maar ik word er zó blij van, het geeft me zo ontzettend veel energie. Dit weekend probeert één van de atleten die ik begeleid een persoonlijk record op een halve marathon te lopen. Ik geloof dat ik daar in mijn hoofd meer mee bezig ben dan met mijn eigen race.”
Een heel ander leven voor Van Vlerken dus, waarbij ‘maximale trainingsweken’ bestaan uit ‘nog maar twintig uur’ en het zwemmen en fietsen werd teruggeschroefd van zo’n zes keer per week naar de laatste tijd tweewekelijks. ,,En dan is het ook nog zo dat mijn eerste wedstrijd van het seizoen, meestal niet mijn beste is. Ik ben iemand die in het seizoen moet groeien. Dus ja, nu is het extra spannend wat er bij Challenge Cancun gaat gebeuren, omdat ik al zo lang geen wedstrijden heb gedaan.”
Nieuwe poging marathon
Dan nog even terug naar die marathon. Ze liep en won dus na 2:47 uur, maar had eigenlijk harder gekund. ,,De omstandigheden waren niet ideaal en ik had een gemiddelde hartslag van maar 138. Ik had nog nooit een losse marathon gelopen en wilde vooral ervaring opdoen. Op alle foto’s en filmpjes zie je me lachend voorbij komen. In oktober ga ik het nog een keer proberen, maar dan wil ik wel een serieuze poging wagen om onder de 2:40 uur te finishen.”
