,,Het was eind januari 2017 en ik reed richting Franschhoek Pass (Zuid-Afrika, red.). Ik reed op de vluchtstrook van een grote weg en het was ongeveer 12 uur. Zonnig, geen wind; een mooie dag om te fietsen in de ‘Winelands’ en om mij voor te bereiden op de aanstaande Ironman 70.3 in East London.” Zo begint Matt Trautman zijn terugblik op een aanvankelijk normale dag in een interview met Red Bull.

Vorig jaar won de Zuid-Afrikaan Challenge Almere-Amsterdam in een recordtijd van 7:50:15 uur. Een bijzonder indrukwekkend resultaat voor een ‘normale’ atleet, maar extra bijzonder als je weet waar Trautman vandaan komt. Terug naar het begin van een lang proces, die zonnige en windvrije dag in januari 2017: ,,Het ene moment reed ik nog in mijn tijdrit positie terwijl ik genoot van de rit, maar het volgende moment vloog ik door de lucht. Ik dacht echt dat er een gat in de weg zat en dat ik de controle over het stuur was verloren. Ik was best wel geshockeerd.”

‘Gelukkig duurde het niet lang voor de ambulance kwam’

Trautman was er slecht aan toe, niet door een gat in de weg, maar door een oudere bestuurder die de atleet over het hoofd zag en van achter aanreed. ,,Gelukkig duurde het niet lang voor de ambulance kwam”, gaat de Zuid-Afrikaan verder. ,,Onderweg naar het ziekenhuis belde de ambulancemedewerkers mijn vrouw om haar te vertellen wat er was gebeurd. Ik was zelf blijkbaar heel erg gestrest omdat ik de huissleutels kwijt was. Toen ik over die zorg heen was, maakte ik mij druk of ik Ironman 70.3 East London volgend weekend wel zou kunnen racen.”

Gebroken onderrug

Pas na een röntgenfoto en MRI scan werd het Trautman duidelijk dat dit er niet in ging zitten en dat het nog maar de vraag was of hij überhaupt ooit weer zou hardlopen of racen. De ergste schade zat hem in een gebroken onderrug en gescheurde ligamenten. Met schroeven werd alles terug in elkaar gezet, waarna Trautman zes weken lang niet mocht trainen en slechts wat voorzichtige stapjes mocht zetten.

Focus op het proces en niet de uitkomst

,,Toen ik uit het ziekenhuis kwam, wilde ik er alles aan doen om weer te kunnen rennen”, vertelt Trautman. ,,Tegen de tijd dat het revalidatietraject begon en ik weer wat mocht fietsen en zwemmen, werd ik steeds positiever. De vooruitgang die ik iedere week boekte, gaf enorm veel motivatie. Ik probeerde niet te ver vooruit te blikken en na te denken over wat er in de toekomst mogelijk zou zijn. Zo kijk ik ook tegen training aan, altijd al: ik focus mij op het proces in plaats van de uitkomst.”

Terug aan de top

In januari 2018 – een jaar na zijn ongeluk – werd Trautman, tijdens de wedstrijd die in de ambulance nog door zijn hoofd flitste, beloond voor zijn geduld en doorzettingsvermogen. In een tijd van 4:09:18 uur, pakte hij als grote favoriet een overwinning in zijn thuiswedstrijd: Ironman 70.3 East London.