Blijdschap en opluchting wisselden elkaar af bij Maya Kingma. Zojuist werd ze na een goede race 28e bij de Grand Final in Gold Coast. Het was geen typische ‘Maya-race’, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is voor Kingma zwom ze naar eigen zeggen slecht en liep ze goed, maar alles bij elkaar was Kingma vooral héél erg tevreden.
Dat kan ook niet anders, want Kingma laat met deze 28e plaats zien ‘gewoon’ op het hoogste niveau van de wereld mee te kunnen. ,,Ik ben echt heel blij. Ik had dit nooit verwacht. Wel had ik gehoopt op een ander scenario, want voor mijn doen heb ik heel slecht gezwommen. Maar dat mag de pret niet drukken.”
Voor haar doen slecht zwemmen betekent in dit geval dat ze als twintigste uit het water kwam en daarbij tegen een achterstand van 17 seconden aan keek. ,,Halverwege het zwemmen zat ik er gewoon nog bij, maar daarna moest ik een gaatje laten. Het water hier is zó bizar. Er zijn ontzettend veel golven en het waait enorm. Als zwemmer kan ik daar normaal goed mee handelen, maar dit was extreem. Het was hard vechten om met het hoofd boven water te blijven. Dan is het ook een beetje een loterij. Als je net in de verkeerde golf terecht komt, verlies je heel snel tijd.”
Kingma begon het fietsen, samen met Rachel Klamer overigens, in de tweede groep. ,,En ik wist dat de achtervolgende groep de afgelopen races steeds terug kon komen tot de kopgroep, dus daar hoopte ik nu ook op. Gewoon bijten, het wiel houden en slim rijden omdat er heel veel wind stond. Er werd constant gesprint op de lange stukken om vervolgens bij de bochten weer af te remmen. Bij het volgende rechte stuk werd er dan weer volle bak gereden. Het was heel chaotisch, mijn benen deden heel veel pijn en ik trapte soms meer dan 400 watt. Ik dacht dat ik dat niet zou kunnen, maar ik heb het gewoon volgehouden.”
(tekst gaat onder foto verder)
Halverwege het fietsonderdeel moest Klamer de groep lossen, maar kon Kingma wel mee. Dat lukte haar ook toen een paar kilometer verder de aansluiting met de kopgroep van dat moment werd gevonden. ,,Ondertussen zag ik steeds meer dames lossen. Ik heb er alle energie in gestopt om er nog bij te blijven.”
Uiteindelijk begon Kingma dus tegelijk met de kopgroep aan het looponderdeel. Daar was het geen verstand op nul, maar juist ‘eigen ritme pakken’. ,,En blijven pushen. Ik loop nog niet voldoende kilometers om op dit niveau mee te kunnen, maar het ging zeker de eerste ronde ontzettend goed. Ik dacht nog dat ik misschien te hard ging en wist ook niet of ik het kon volhouden, maar het ging prima. De laatste ronde ging ik wel helemaal kapot, zat ik er helemaal doorheen. Maar nu? Ja, nu ben ik echt heel erg tevreden.”
Dat Klamer in de slotkilometers toch nog langszij kwam (Klamer werd 24ste, red.) maakte Kingma niks uit. ,,Ik weet dat ze een veel betere loopster is. Voor haar vind ik het vooral heel erg vervelend dat ze zoveel plaatsen heeft verloren in de ranking.”
