De jaren beginnen te tellen voor de gebroeders Brownlee. En juist nu vraagt de wereld de Britse jongens om hun geduld. Met het opschuiven van de Spelen naar 2021 moeten de broers hun plannen aanpassen en hun opgebouwde snelheid nog iets langer vasthouden. Terwijl Alistair zijn focus steeds verder verlegt naar de Long Distance, besloot hij dit jaar nog eens alles in te zetten op de Spelen. Na twee gouden plakken zou een derde een mooie afsluiter vormen van zijn Olympische carrière, voordat Long Distances de overhand nemen. Jonathan mist Alistair nu ze minder samen trainen. De smalle lijn tussen tussen topniveau en overtraindheid blijkt hij lastiger te herkennen in zijn eentje. Bovendien zijn de twee in deze coronatijd al helemaal op zichzelf aangewezen. De Brownlees vertellen er alles over in een interview met The Guardian.

,,Ja, hij gaat nog lekker door”, reageert Jonny over de 32e verjaardag van Alistair. Recent moest hij zelf ook het einde van zijn jaren als twintiger accepteren. ,,Dan word ik er weer aan herinnerd dat ik ook geen jonge opkomende atleet meer ben; 30 is wel iets ouder dan ik zou willen zijn.”

Ze mogen dan wel niet de jongsten meer zijn en ruimte moeten maken voor een nieuwe generatie, voor beiden liggen de Spelen van Tokyo nog altijd op de loer. Ware het niet dat ze iets verder uit beeld zijn verdwenen door de coronacrisis. Een periode waarin Jonny moet zoeken naar motivatie. ,,Raar. Gek. Anders”, reageert hij als hem wordt gevraagd hoe de lockdown bevalt. ,,Het wordt al wel wat normaler ondertussen, maar ik zie alsnog geen trainingsmaatjes terwijl ik die normaal dagelijks zie. Ik heb Alistair gemist. Ik ben eraan gewend iedere dag met hem te trainen en ik ben echt een routine persoon. Ik weet precies wat ik elke dinsdagmorgen doe. Dat doe ik namelijk al vijftien jaar. Ik moest dus een nieuwe routine vinden en leren genieten van de training, zonder de druk van het racen.”

‘Wat nu?’
Na een trainingstage in Amerika kwam de klap voor de jongste broer. ,,Ik ging van een Olympisch trainingskamp over naar een ‘wat nu?’ gevoel. Waar heb ik voor getraind? Aanvankelijk was ik een beetje bang; het is toch overal in het nieuws, dat veroorzaakte wel een onrustig gevoel. Maar ik probeer nu positief te zijn. Ik ben gezond en dat is het belangrijkste.”

‘Competitief zijn is belangrijk en ik mis dat’
Alistair heeft het geluk dat hij dankzij een Endless Pool ook gedurende de lockdown nog zijn trainingen kan volbrengen. ,,Ik ren er voornamelijk in”, vertelt hij terwijl hij uitlegt dat de bodem van het zwembad een loopband vormt. ,,Het is fantastisch.” Maar uiteraard werkt de atleet ook zijn zwemtrainingen af in de stroming van het bad. De motivatie daarvoor is soms echter ver te zoeken. ,,Ik ben eraan gewend om samen met Jonny met een groep te zwemmen. Competitief zijn is belangrijk en ik mis dat. Maar ik verzin strenge sessies voor mezelf.”

Jonny houdt het voorlopig bij fietsen en lopen. ,,Ik zwem iedere dag sinds ik ongeveer acht ben, dus dat verleer ik niet zomaar.” Ieder nadeel heeft zijn voordeel en zo houdt de jongste broer er wat extra uren slapen aan over. ,,Normaal sta ik altijd om 06:15 op om te zwemmen. Nu kan ik opstaan om 07:30.”

Overtraindheid: ‘Doordat hij er niet was, raakte ik opgebrand’
Samen trainen was altijd de standaard voor de gebroeders Brownlee, maar met de gedeeltelijke overstap van Alistair naar de lange afstand nam het aantal gezamenlijke trainingsuren wel af. Iets waar Jonny het wel eens moeilijk mee had. ,,Ik had het gevoel dat het mijn moment was om te stralen. Alsof ik de gouden zoon was en dat gaf extra kracht. Maar trainen met Alistair samen is heel belangrijk. Hij pusht mij op een bepaalde manier en houdt mij ook tegen. Dat tegenhouden is heel belangrijk, want Alistair is heel ervaren. Als Alistair er niet is, push ik mezelf automatisch meer. Doordat hij er dus niet meer was in trainingen, raakte ik opgebrand.”

Wedstrijdkalender 2020
Wat betreft de World Series, ziet Jonny weinig kansen op wedstrijden in 2020. ,,Mijn onderbuikgevoel zegt mij dat het voor de World Series dit jaar te lastig wordt. Maar ik kan misschien een Super League doen aan het einde van dit jaar. Zij zijn flexibeler met locaties en data. Ik ben in ieder geval op alles voorbereid.”

Dilemma: gouden medaille of nog jarenlang meegaan als triatleet? 
De broers mogen dan wel het geluk hebben succesvol te zijn in wat ze leuk vinden, plezier staat voorop. Als ze nu dan ook zouden moeten kiezen tussen een gouden medaille op de Spelen en stoppen met triathlon, óf nog tot voorbij hun 40e levensjaar triathlon beoefenen, is de keuze duidelijk. ,,Ik ben een levenslange atleet”, reageert Alistair. ,,Ik kan me geen dag voorstellen waarop ik niet loop, fiets of zwem.” Jonny kan zich daar tegenwoordig bij aansluiten: ,,Als mij dat voor de Spelen van Londen was gevraagd, had ik gekozen voor de Olympische medaille. Nu ik twee Olympische medailles heb, geniet ik nog meer van racen. De lockdown heeft mij laten inzien hoeveel sport voor mij betekent. Hier wil ik voor een lange tijd nog iedere dag van kunnen genieten.”