Dat 2019 voor Evert Scheltinga niet het jaar is geworden waar hij op hoopte, sportief gezien althans, dat wisten we al. Begin dit seizoen liep hij een bacterie op die hem even uit de roulatie hield, bij Challenge Roth was zijn race niet slecht maar ook niet spectaculair en bij Challenge Almere-Amsterdam, zijn hoofddoel, viel Scheltinga uit met twee lekke banden. ,,Dat geeft een vervelende nasmaak, als ik dan terugkijk op dit jaar. Maar ik heb het van me afgezet en richt me nu op Challenge Cape Town.”

Challenge Cape Town dus, volgende week zondag in het Zuid-Afrikaanse Kaapstad. Een Middle Distance, vlakbij de regio waar Scheltinga nu al ruim een maand verblijft en ook de komende maanden nog zal overwinteren: in het eveneens Zuid-Afrikaanse Stellenbosch. Terwijl we hem spreken, is hij zijn zoveelste fietstraining op Zwift aan het afwerken. ,,Ik heb de laatste tijd een beetje last van mijn achillespees, dus dat is een beetje behelpen. Wat minder omvang qua lopen en ook wat minder intervals. Gelukkig gaat het nu weer de goede kant op en ik heb gewoon meer fietskilometers gemaakt.”

‘Geen moeite met ‘saaie’ leven als topsporter’

Voor Scheltinga is het niet vreemd meer, dat overwinteren in Zuid-Afrika. ,,We (Evert en vriendin Romy, red.) komen hier nu voor het vierde jaar op rij en het voelt hier echt als een tweede thuis. Je komt hier aan en zit meteen in het vertrouwde ritme.” Dat vertrouwde ritme is volledig gericht op trainen, trainen en, inderdaad, trainen. ,,We hebben hier geen sociale verplichtingen, geen feestjes, geen familie en veel minder vrienden dan in Nederland. Alles draait hier om mijn trainingen. Ja, het leven als topsporter kan in dat opzicht best saai zijn, maar ik heb daar geen moeite mee. Ik vind het heerlijk om alleen te trainen, zodat ik kan doen wat ik wil en kan stoppen wanneer ik wil.”

(tekst gaat verder onder foto)

Scheltinga op de Zuid-Afrikaanse wegen. (Foto: Romy Louise van Schooneveld)

‘Wereld stortte in’

De afgelopen maand was desalniettemin niet de allermakkelijkste voor Scheltinga. Zoals gezegd moest en zou hij pieken tijdens Challenge Almere-Amsterdam en dat leek aardig te lukken. Tijdens het zwemmen kwam hij goed mee en op de fiets reed hij in de beginfase tweede, nog voor alle grote favorieten en ook de uiteindelijke top drie. Toen sloeg het noodlot echter toe, want twee lekke banden noopten hem om de strijd te staken. ,,Daar ben ik echt kapot van geweest. Romy en ik richten ons leven volledig in op een manier zodat ik zo goed mogelijk kan presteren bij wedstrijden. In Almere voelde ik aan alles dat ik er klaar voor was. De eerste keer lek rijden kun je nog wel van je afzetten. Maar als je dan nóg een keer lek rijdt, stort je wereld in. Ik had geen bandje meer en wist meteen dat het over was. Toen ik mijn ouders zag, die toevallig twee kilometer verder stonden, stortte ik in. Toen Romy daar een paar minuten later ook aankwam (zij volgde de race vanaf de motor, red.), was het al helemaal klaar.”

Veerkracht: coaching zorgt voor positieve energie

Er vloeiden tranen, er was verdriet. Maar tegelijkertijd was er veerkracht. ,,Ik ben even naar mijn hotel gegaan en daarna naar het stadion. Ondertussen kreeg ik door dat een aantal van ‘mijn’ atleten (Evert Scheltinga begeleidt behoorlijk wat atleten middels coaching, red.) ontzettend goed ging en daar haalde ik meteen veel energie uit. Zo’n dag is dus heel dubbel: aan de ene kant was ik heel gefrustreerd over mijn eigen race, aan de andere kant genoot ik van de prestaties van die anderen.”

Dat coachen van atleten is dan ook iets waar Scheltinga ook in Zuid-Afrika veel energie uit haalt. Deze begeleiding kan hij perfect combineren met zijn eigen trainingen. ,,De groep atleten die ik begeleid is zeer divers, ook qua niveau. Dat maakt het ook zo mooi. Dat persoonlijke contact en anderen verder helpen. Dichter bij hun doelen brengen. Ik vind dat mooi en ik zie het ook helemaal niet als werk. Het voelt meer als een hobby.”

‘Parcours ligt me wel’

En dan dus die race in Kaapstad: over anderhalve week is het zover. ,,Ik vind het moeilijk om daar nu een doelstelling aan te hangen. Ik kan natuurlijk een ‘grote bek’ hebben en zeggen dat ik voor het podium ga, maar ik wil vooral een goede race draaien en het gevoel hebben dat ik er alles uit heb gehaald. Het vlakke fietsparcours en heuvelachtige loopparcours liggen me in ieder geval wel.”

In zijn voorbereiding had Scheltinga overigens nog wel behoorlijk pech, toen hij hoorde dat een andere geplande wedstrijd – Ironman Argentina – werd gecanceld. ,,Toen moest ik dus meteen mijn hele planning omgooien. Daar baal je enorm van op zo’n moment, maar het is niet anders. Nu heb ik vooral heel veel zin om hier in Kaapstad te racen.”