Met een oerkreet, een lach van oor tot oor en natuurlijk het finishlint in beide handen omhoog heeft Maya Kingma zojuist historie geschreven door de WTCS in Leeds te winnen. Na haar derde plaats in Yokohama, ook bij een WTCS, laat ze opnieuw zien helemaal klaar te zijn voor de Olympische Spelen én schrijft ze letterlijk en figuurlijk geschiedenis: alleen Rachel Klamer won namens Nederland eerder een WTCS (Bermuda 2018, toen nog WTS, red.). Kingma was de hele dag sterk, leidde de hele wedstrijd en maakte het in de laatste meters, in een rechtstreeks duel met Jessica Learmonth en na een bijna krankzinnig sterke versnelling, af.
Voor dames als Jessica Learmonth en Maya Kingma was het ongetwijfeld even wennen om niet direct vooraan te liggen tijdens het zwemmen, want die eer was weggelegd voor Lucy Charles. De Britse – die zich al jaren richt op de Middle en Long Distance – maakte een uitstapje naar deze WTCS en liet meteen zien niet alleen op die lange, maar ook op deze kortere afstand tot de beste zwemsters te behoren. Overigens was het zwemonderdeel een genot om naar te kijken voor de liefhebber, want met dames als Charles, Learmonth en Kingma – die in elkaars voeten lagen – kon je kijken naar zwemsters met een prachtige techniek.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Uiteindelijk was het Charles die als eerste terug op het droge kwam: na 18:19 minuut mocht zij naar haar fiets. Direct in haar voeten dus Learmonth en Kingma en ook daarna kwamen alle dames in een lang lint uit het water. Rachel Klamer begon overigens minder fortuinlijk aan de race: zij ging met een achterstand van 1:30 minuut de fiets op. Daarbij zat ze wel in een grote groep en dus was er nog van alles mogelijk.
Kingma had een uitstekende wissel en kwam op de fiets direct in een kopgroepje, samen met Learmonth en Sophie Coldwell, die als vierde uit het water kwam. Een halve minuut daarachter volgde een ander trio, namelijk Taylor Spivey, Vittoria Lopes en Lucy Charles, die juist een iets mindere wissel kende en zo de aansluiting met de drie snelste dames miste. Andere grote namen als Beth Potter, Kirsten Kasper, Cassandre Beaugrand en Katie Zaferes volgden op meer dan een minuut.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Halverwege het fietsonderdeel waren er verschillende groepjes ontstaan, maar was het vooral het leidende trio, natuurlijk nog steeds inclusief Kingma, dat oppermachtig bleek en ongeveer elke van de negen fietsrondes de voorsprong vergrootte. Duidelijk was dan ook dat deze dames uitstekend samenwerkten en kop over kop een enorm tempo wisten te behalen. De eerste vier achtervolgsters zaten op 1:20 minuut, daar weer vijftig seconden achter volgde een groep met acht dames en daar weer ruim twintig seconden achter volgde een grote groep, die dus op ruim 2:30 minuut van de koploopsters reed en waar ook Klamer zich in bevond. Klamer zat daarmee in een lastig pakket, want had op dit punt weinig uitzicht op een topklassering.
In de tweede helft op de fiets werd de voorsprong van Kingma, Learmonth en Coldwell alleen maar groter en uiteindelijk begonnen de drie met een voorsprong van ruim twee minuten aan hun 10km run. Na een opnieuw sterke wissel voor Kingma was het de Nederlandse die als eerste uit T2 wegging en aan haar looponderdeel begon. Klamer lag op dit punt elfde, nog steeds in een enorme groep en bijna vier minuten achter Kingma.
Na de eerste ronde van 2.5 kilometer hardlopen liepen Kingma, Learmonth en Coldwell nog bij elkaar, maar heel kort daarna leek Kingma het tempo nog maar eens te verhogen en was Coldwell daar het eerste slachtoffer van: zij kwam op een paar seconden achterstand te lopen. Die versnelling was ook wel nodig overigens, want ondertussen was het Flora Duffy die van achteren naar voren kwam opzetten en van haar twee minuten achterstand al een halve minuut had afgesnoept. Doorgerekend zou dat dus op een gelijke finishtijd kunnen uitkomen, waarmee de spanning in de wedstrijd des te groter werd. Halverwege de run liep Coldwell 14 seconden achter Kingma en Learmonth en volgde Duffy op 1:21 minuut, die daarmee dus veel minder snel inliep.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Lang bleven Learmonth en Kingma nog zij aan zij lopen, maar met nog een paar honderd meter te gaan was het Kingma die begon te sprinten en Learmonth geen enkele kans gaf. Na 1:54:26 uur pakte ze dan ook deze historische overwinning. Learmonth kwam 12 seconden later binnen, Coldwell 21 seconden later.
Rachel Klamer verloor tijdens de run alle aansluiting en werd 31e, op ruim zeven minuten van Kingma.
