Waar stiekem wel een beetje werd gehoopt op Nederlands succes bij Ironman Cozumel, kwam het er daar zojuist niet van tijdens de mannenrace. Tom Oosterdijk kwam al snel – en om nog onduidelijke redenen – op enorme achterstand te rijden, Menno Koolhaas verloor in de slotfase van het fietsonderdeel veel tijd en stapte kort na T2 uit en Tristan Olij lag lange tijd op koers voor een topklassering, maar beleefde een loodzwaar slotstuk van de marathon. Hij werd uiteindelijk wel veertiende. De race werd gewonnen door een oppermachtige Leon Chevalier. Sebastian Kienle, die zijn laatste wedstrijd als profatleet racete, miste het podium op slechts veertien seconden en werd vierde.

Terwijl de swim van Ironman Cozumel werd gecanceld en er dus ‘alleen’ 180 kilometer fietsen en 42.2 kilometer hardlopen overbleef, zorgde dat logischerwijs voor een totaal andere dynamiek. Om de vijftien seconden gingen de atleten van start en na negen kilometer was het geen verrassing om te zien dat Cameron Wurf de snelste tijd noteerde. De drie Nederlandse profmannen gingen ook voortvarend van start, want Tristan Olij kwam als dertiende door op 36 seconden achterstand, Tom Oosterdijk als vijftiende op 44 seconden achterstand en Menno Koolhaas als zestiende op 51 seconden. Het was echter pas de voorbode van een fietsonderdeel waar grote verschillen zouden ontstaan.

Waar misschien rekening werd gehouden dat überbiker Wurf het fietsonderdeel onder deze veranderende omstandigheden zou domineren, bleek dat toch niet het geval. Halverwege was het een andere überbiker, Sebastian Kienle, die aan de leiding ging. De Duitser, die Ironman Cozumel had gekozen als afscheidswedstrijd, werd daarbij vergezeld door Leon Chevalier. Dit bleef zo tot ongeveer 140 kilometer, maar daarna moest Kienle erkennen dat Chevalier sterker was op de fiets en ging de Fransman er solo vandoor. Op dat moment reed Olij op een sterke tiende plaats, met een achterstand van 7:22 minuut en ook Koolhaas, twaalfde op dat moment, zat er mooi bij met 8:28 minuut achterstand. Wat er met Oosterdijk was gebeurd, was nog onduidelijk, maar de Nederlander kwam volgens de timing door met een achterstand van ruim twee uur.

In de slotfase van het fietsonderdeel, dat Chevalier in een verbluffende 3:58:43 afwerkte, wist de Fransman zijn voorsprong op uiteindelijk Chris Leiferman, die als tweede terugkwam, uit te bouwen tot 3:14 minuut. Kienle volgde op 4:17 minuut en Olij was opgerukt naar een negende plaats op bijna elf minuten achterstand. Koolhaas had op zijn beurt teveel tijd verloren, lag negentiende en keek tegen een achterstand van ruim achttien minuten aan. De Europees Kampioen Long Distance beleefde daarmee niet de race die hij voor ogen had en stapte kort na T2 – met kramp in zijn voeten – uit de race.

Tijdens de marathon werd het, in ieder geval om de winst van de wedstrijd, niet spannend meer. Chevalier liep een prachtig tempo, werkte zijn marathon in 2:42:23 af en won daarmee de wedstrijd in een tijd van 6:42:31.  De Amerikaan Leiferman werd tweede in 6:52:01 en de Pool Robert Wilkowiecki werd derde in 6:54:27. Daarmee versloeg hij in de slotfase de uittredende Kienle, die vierde werd en slechts veertien seconden na Wilkowiecki over de streep kwam.

Olij liep de eerste tweekwart van de marathon steady, zelfs heel even op een zevende plaats en constant binnen de top tien. Na 28 kilometer kwam Olij echter de man met de hamer tegen en kon hij niet anders dan met pijn en moeite zo hard mogelijk doorlopen, terwijl hij lijdzaam moest toekijken hoe hij veel tijd verloor en de ene na de andere concurrent voorbij kwam. Uiteindelijk werd Olij veertiende op 34:18 minuut achterstand.