Na het Olympische testevent voor de Mixed Team Relay – dat zojuist werd gehouden in Tokyo – is er helaas slechts één pijnlijke conclusie mogelijk: de Olympische Spelen lijken voor het Nederlandse team, bestaande uit Maya Kingma, Marco van der Stel, Rachel Klamer en Jorik van Egdom, ineens bijzonder ver weg. In dit pre-Olympische jaar, waarin vrijwel ieder team in de sterkste formatie aan de start verscheen, kwam Nederland overduidelijk tekort om een rol van enige betekenis te spelen: er werd gefinisht op een 13e plaats. De wedstrijd over vier keer 300 meter zwemmen, 7.4 kilometer fietsen en 2 kilometer hardlopen werd – na een zinderende eindsprint – gewonnen door Frankrijk.
Het was Groot-Brittannië dat tijdens het zwemmen meteen flink doortrok. het initiatief nam en in vorm van Jessica Laermonth, die natuurlijk wat goed te maken had na haar diskwalificatie bij de indidivuele race, na 3:44 minuut alweer uit het water klom. Maya Kingma liet slechts een klein gaatje en kwam na 12 seconden als zesde uit het water. Tijdens de eerste heat was het op de fiets al snel Amerika dat met Summer Rappaport aansloot bij Groot-Brittannië, waardoor er twee landen aan kop gingen.
Vlak voor het einde van de 7 kilometer fietsen plaatste Groot-Brittannië nog een versnelling, waardoor er een gat van 15 seconden op Amerika werd geslagen. Daarachter een achtervolgende groep met zo’n 17 landen, waarbij ook Kingma zat. Deze dames begonnen met een kleine 40 seconden achterstand aan het lopen, waarmee de wedstrijd nog mooi open lag.
Learmonth trok ook tijdens het lopen flink door en zette onder andere Frankrijk, Duitsland en Amerika op ruim twintig seconden achterstand. Ondertussen beleefde Kingma een bijzonder moeizaam looponderdeel: ze keerde als 16e terug om Marco van der Stel met een achterstand van ruim anderhalve minuut weg te tikken. Al in deze fase bevond Nederland zich dus in een zeer lastige positie om nog een rol van betekenis te spelen.
Geen maat op Groot-Brittannië
Ook gedurende de tweede heat stond er geen maat op Groot-Brittannië. Achter de Britten waren het inmiddels vier landen in de achtervolging – Frankrijk, Duitsland, Amerika en Italië – maar dit kwartet slaagde er, ondanks dat er samengewerkt kon worden, niet in om de achterstand van zo’n twintig seconden op de koploper goed te maken. Uiteindelijk waren het dan ook nog steeds de Britten die met een voorsprong van vijftien seconden op onder andere Frankrijk, Amerika, Italië en een mooi naar voren gelopen België, begonnen aan de derde en dus voorlaatste heat. Ondertussen lukte het Marco van der Stel niet om namens Nederland de aansluiting naar voren te maken: hij verloor een plekje en wat tijd, kwam als 17e terug van het lopen en tikte Rachel Klamer met een achterstand van 2:11 minuut weg.
(tekst gaat verder onder foto)
Nederland kan ook in tweede helft geen vuist maken
Terwijl de spanning gedurende de derde heat voorin terugkeerde – Groot-Brittannië verloor vooral tijdens het lopen veel tijd en zag Frankrijk tot gelijke hoogte komen en Amerika tot slechts vijf seconden naderen – bleef Nederland, nu in de vorm van Rachel Klamer, tijd verliezen. Klamer slaagde er overigens wel in een aantal posities terug te winnen, want zij mocht Jorik van Egdom als veertiende wegtikken met een achterstand van 2:46 minuut.
Tijdens het zwemonderdeel van de vierde heat waren het bovenstaande drie landen – Groot Brittannië, Frankrijk en Amerika – die elkaar vonden en ook op de fiets bleven deze drie koplopers bij elkaar. Mooi om te zien dat zowel Amerika als Frankrijk nog probeerden weg te rijden, hoogstwaarschijnlijk vooral omdat de laatste Britse atleet niemand minder dan looptalent Alex Yee was. Dat wegrijden lukte, ondanks een aantal versnellingen, niet en dus begonnen de drie gezamenlijk aan de afsluitende twee kilometer hardlopen.
Daar werd inderdaad al snel duidelijk dat Yee over een fenomenaal looptalent beschikt. De Brit loste al meteen de Amerikaanse Ben Kanute, maar het lukte de Franse Dorian Coninx wel om aansluiting te houden. Al het kopwerk werd gedaan door Yee, maar de twee liepen wel gezamenlijk richting finish, op weg naar een bloedstollend slotstuk. De twee gingen met zo’n driehonderd meter te gaan de sprint met elkaar aan en uiteindelijk was er zelfs een fotofinish nodig om te bepalen wie er met de winst vandoor ging. Die eer ging uiteindelijk naar Frankrijk, waarmee Groot-Brittannië dus het zilver pakte. Op 36 seconden achterstand nam Amerika het brons mee naar huis.
Jorik van Egdom verloor namens Nederland nog meer tijd, maar pakte ook nog een positie terug. Hij finishte als 13e op een achterstand van 3:38 minuut.
