De Belgische Johannes Balbaert wordt terecht ook wel de Ultrakid genoemd. Vorige week volbracht de 12-jarige verlamde jongen de Ultraman Challenge in Israël onder begeleiding van de eveneens Belgische Nico de Neef. Hij vertelt over zijn leven met een beperking en deze bijzonder zware driedaagse race, waarbij atleten tien kilometer zwemmen, 420 kilometer fietsen en 84 kilometer hardlopen.

Balbaert was nog maar twee jaar oud toen het noodlot toesloeg. Samen met zijn broers en ouders zat hij in de auto toen de familie in een ernstig verkeersongeluk belandde. Aanvankelijk leek het gezin er goed vanaf te zijn gekomen, maar later in het ziekenhuis bleek dat het leven van Balbaert nooit meer hetzelfde zou zijn. De grote klap had een breuk in zijn rug en nek veroorzaakt, met een verlamming van borst tot teen als gevolg.

Een duidelijke missie 
Het ongeluk zette het leven van het hele gezin op zijn kop. Maar ze bleven optimistisch en Balbaert leerde goed omgaan met zijn beperking. Zo koos hij ervoor om naar een normale basisschool te gaan en leerde hij skiën zodat hij zelfs het skikamp niet over hoefde te slaan. Ook doet Balbaert aan rolstoelbasketbal. ,,Ik ben niet de beste basketballer, maar ik kan wel laten zien dat je met een beperking een leuk leven kan hebben en heel veel kan”, aldus Balbaert in een interview met RTL Nieuws.

Het is één van Balbaert’s missies. Mensen duidelijk maken dat mensen met een beperking net zo veel kunnen als mensen zonder beperking. ,,Natuurlijk doen we dingen anders”, vertelt Balbaert. ,,Maar dat betekent niet dat we ze niet kunnen.”

‘Waarom kunnen anderen wel lopen en ik niet?’
Ondanks dat Balbaert er alles aan doet om er het beste van te maken, gaat er bijna geen dag voorbij dat hij niet even nadenkt over zijn beperking. ,,Elke dag denk ik wel een keer: waarom kunnen anderen wel lopen en ik niet? Maar een paar seconden later denk ik dan: ik kan ook vooruit komen.”

‘Wat was het motief van Nico?’ 
Het was de wens van De Neef om de Ultraman Challenge niet alleen te volbrengen, maar juist samen met een kind met een beperking. Toen de Vlaamse ultra-triatleet een aantal maanden geleden na een zoektocht uitkwam bij Balbaert, waren zijn ouders niet meteen enthousiast: ,,We moesten er wel even over nadenken. Wat was het motief van Nico? Wilde hij laten zien hoe goed hij was dat hij dit samen met een kind met een beperking deed?” Balbaert zijn enthousiasme werkte echter overtuigend, maar hij stelde één duidelijke voorwaarde. ,,Ik wilde actief meedoen en niet in een soort karretje voortgetrokken worden”, vertelt Balbaert.

Actief meedoen: ‘Kom uit je huis en ga sporten’ 
Aan deze voorwaarde werd uiteraard voldaan en dat is bijzonder: ,,We zijn de eerste in de wereld die zoiets doen”, vertelt Balbaert. ,,Met fietsen zitten we in een tandem, waarbij ik met mijn handen fiets en Nico met zijn benen. Met zwemmen lig ik in een soort kayak en kan ik met mijn handen meesturen en zwemmen. Met lopen gebruiken we een looprolstoel waarin ik zelf stuur en Nico loopt.” Dat Balbaert actief meedeed maakte het dus ook voor hem een behoorlijke uitdaging. ,,Het was zeer zwaar en ik heb momenten gehad dat ik dacht ‘ik kan niet meer’.” Maar hij kan het iedereen aanraden en komt met een duidelijk advies: ,,Mijn boodschap is vooral: blijf niet thuis zitten. Kom uit je huis en ga sporten. Doe iets.”

Vriendschap 
Ook met het motief van De Neef bleek het wel goed te zitten en de twee bouwden dan ook een mooie band op ondanks het grote leeftijdsverschil. ,,Ik ging ervan uit dat ik een biedende rol zou hebben: ik zou een kind met een beperking een mooie ervaring geven en iets doen wat hij niet alleen kon”, aldus De Neef. ,,Maar ik had al snel door: ik leer ook heel veel van hem.”

Het is vooral de positieve instelling van Balbaert die De Neef inspireert: ,,Als atleet denk je al snel: ik heb het gehaald, dit is mijn tijd, nu door naar de volgende wedstrijd. Maar Johannes leert me stil te staan bij het moment. Een knuffel omdat we het gehaald hebben, een lach, een traan. Hij geniet er echt van. Dat ik dat van hem mag leren, is echt rijkdom.”

Interview met het NOS Jeugdjournaal: