Kyra Meulenberg pakte zojuist de titel tijdens Ironman 70.3 Maastricht. Daar waar er in de mannenrace weinig twijfel bestond over wie er met de titel vandoor zou gaan – dat werd Youri Keulen – spande het er bij de dames tot in de laatste kilometers om wie de hoogste podiumplek zou gaan bekleden. Die eer ging dankzij een sterk looponderdeel uiteindelijk dus naar Meulenberg. Ze stopte de klok na 4:23:39 uur. Daarmee sleepte Evelien Ruijters, die op het eind virtueel werd ingehaald – maar vanwege de rolling start wél als eerste over de streep kwam – een tweede plaats binnen (+1:42). De derde plek ging naar Nelleke Baldé (+8:26). Het duurde even voordat Meulenberg na de finish de bevestiging kreeg dat zij vandaag de snelste was.
“Ik was eerst wel teleurgesteld dat ik niet mocht zwemmen, maar ik ben beter in lopen, dus ik dacht ‘ik ga er vol voor'”, neemt Meulenberg ons mee terug naar het begin van haar race. Ze zag zichzelf vooraf niet als een groot favoriet voor de winst vandaag. “Ik dacht aan de startlijst te zien dat er een aantal dames aan de start stonden die ik niet kon verslaan. Maar je weet maar nooit, dus ik heb gewoon alles gegeven.”
Meulenberg wachtte er ook niet mee om ‘alles te geven’. Zodra het startschot klonk, trapte ze het gaspedaal in. “Ik heb me de eerste run niet ingehouden. Mijn tactiek was voluit gaan”, lacht Meulenberg, die 20:58 minuut klokte op de vijf kilometer. Bang om in te storten, was ze dan ook niet echt. “Ik ben wel een beetje van de lange afstand dus ik ging ervan uit dat ik niet snel écht stuk zou gaan.” Maar vanzelf ging het niet. Toen Meulenberg tijdens het afsluitend looponderdeel nog een atlete voor zich zag liggen, gaf ze alles om daar zo dichtbij mogelijk te komen. Achteraf bleek haar voorsprong voldoende om de laatste kilometer haar tempo te handhaven, maar gezien de rolling start wist Meulenberg dit zelf niet.
“Ik hoorde wel dat ik tweede lag en bij de ‘u-turns’ zag ik Evelien, maar ik dacht dat ik haar niet meer in kon halen. Ik deed mijn best en bedacht me al wel dat ik met een tweede plaats ook blij zou zijn, maar toen hoorde ik dat ik tóch heb gewonnen.” Dat Meulenberg in Geleen opgroeide en dus uit deze buurt komt, maakt dat extra bijzonder. “Het is wel extra leuk omdat ik hier vandaan kom”, lacht ze.
Zo’n duathlon is wel even wat anders dan een triathlon, vertelt Meulenberg terwijl ze nog altijd op adem moet komen. “Dat maakt het wel zwaarder. Het voelt alsof je extra erg stuk gaat” Tel daar een tijdrit format bij op en je bent verzekerd van spierpijn. Gelukkig kon Meulenberg goed volgens haar eigen plan racen en deelde ze de wedstrijd goed in. “Ik denk dat je gewoon zoveel moet geven als je kunt, maar naar jezelf moet blijven kijken. Je kunt ook niet anders.” Meulenberg volbracht het fietsonderdeel in 2:31:36 uur en had 1:26:35 uur nodig voor de afsluitende halve marathon.
