Als een grote, zwarte deken hangt het dodelijke ongeval dat gisteren tijdens het EK Ironman in Hamburg plaatsvond – waarbij een 70-jarige motard van de organisatie ter plekke om het leven kwam, een atleet ernstig maar niet levensbedreigend gewond raakte en een cameraman lichtgewond – over het afgelopen weekend heen. Profatleten reageren geschokt en liefhebbers van over de hele wereld zijn woedend op Ironman over het feit dat het bedrijf het incident doodzweeg op de livestream en urenlang ná het ongeval bleef spreken over ‘een geweldige dag’. Wat blijkt: Ironman is bang voor Ironman zelf en het hoofdkantoor laat niks gebeuren zonder diens toestemming.

Media wereldwijd pakte vandaag uit met berichtgeving rondom het incident. Vooral het Duitse Bild deed dat groots en fel. Eén van de meest toonaangevende media-kanalen in Duitsland vernam – zo schrijft het in een artikel waaraan maar liefst zeven journalisten werkten – dat Ironman urenlang niet reageerde op het ongeval omdat Ironman Germany-baas Oliver Schiek niet gemachtigd was om een officiële verklaring te geven. Er moest eerst contact worden gezocht met het hoofdkantoor in Tampa (Florida, USA) voor er iets naar buiten gebracht mocht worden. Maar, in Tampa was het nog midden in de nacht en dus werd de telefoon niet opgenomen.

Ironman CEO Messick aanwezig in Hamburg, maar toch geen statement

Opvallend detail: Ironman CEO Andrew Messick stond zelf achter de finish in Hamburg en was dus gewoon aanwezig in Duitsland. Blijkbaar wilde, durfde of mocht hij ook geen beslissing nemen. Uiteindelijk volgde pas uren na het ongeval – en toen winnaar Denis Chevrot al lang en breed feestelijk was binnengehaald, onder andere door Messick zelf – een statement van Ironman waarin werd gesproken over het ongeluk. Ook gaf Ironman toen aan dat ‘onze gedachten en zorgen bij de familie zijn, die we zoveel mogelijk zullen steunen in deze moeilijke tijd’.

Felix Walchshöfer: ‘Dit is een absolute schande’

Ondertussen bleef niemand minder dan Greg Welch in de livestream spreken van een prachtige en geweldige dag voor Ironman. Het kwam hem op enorme kritiek te staan, niet alleen van duizenden triathlonliefhebbers van over de hele wereld, maar ook van Challenge Roth Race Director Felix Walchshöfer. “Waar heb je het over in je livestream? Er is een dode gevallen bij Ironman Hamburg en een ernstig gewonde atleet, en jij doet alsof alles normaal is en spreekt van een ‘prachtige dag in Hamburg’? Toon wat respect man, dit is een absolute schande.”

Duitse televisiezenders – die de wedstrijd uitzonden – gingen na het ongeluk volledig op zwart. Ironman deed dat dus niet.

Waar komt de angst voor Ironman vandaan?

Waar de angst voor Ironman vandaan komt, is wellicht lastig te duiden. Eén ding is zeker: de lokale wedstrijdorganisaties mogen niks zonder toestemming/goedkeuring van moederbedrijf Ironman. We zagen het onlangs nog met Extra Leisure van Rob Frambach: toen de Nederlander zijn licenties voor Ironman 70.3 Maastricht en Ironman 70.3 Westfriesland ingetrokken zag worden, mocht hij ook niks van Ironman communiceren. Het zorgde voor een pijnlijke situatie waarbij atleten in het ongewisse bleven en Frambach de kaken – noodgedwongen – stijf op elkaar hield. Angst voor gerechtelijke procedures houden de lokale Ironman organisaties, want van dit voorbeeld zijn er talloze en Hamburg is slechts het meest recente en misschien ook wel pijnlijkste voorbeeld, in toom.

Vooral profatleten doen nu een oproep aan Ironman. ‘Maak de sport veiliger’ en ‘verlies het menselijke niet uit het oog’ zijn slogans die veel naar voren komen. Laten we hopen dat dat ook gebeurt.