Maar liefst drie jaar op rij claimden de vrouwen van Kijani – Beesd een tweede plek in het algemeen klassement in de Eredivisie. Ook de Kijani mannen toonden zich succesvol op het hoogste niveau, met twee achtste plekken (2017 en 2019, red.) en een vijfde plek in 2018. We spreken oprichter Marc van der Kort en atlete Joyce Caro over het vormen van een hecht topsport team tussen alle grote verenigingen, hun ambities en mooiste herinneringen.
Sinds 2013 komt Kijani in actie binnen de Teamcompetities Triathlon. Na enkele jaren stroomden de teams vanuit de 1eDivisie door naar de Eredivisie. “Bij de dames promoveerden we binnen één jaar en de heren slaagden daar na twee seizoenen in”, legt Van der Kort uit. Het was Van der Kort die Kijani zeven jaar geleden leven in blies en daarna op alle vlakken – achter de schermen – bij de club betrokken bleef. “Tot twee jaar geleden was ik ook nog coach, maar dat heb ik uiteindelijk afgestoten omdat het teveel tijd kostte. Nu doe ik alle randzaken, zoals het regelen van sponsoren, het onderhouden van contact met de atleten en eigenlijk alles wat je niet ziet als de atleten aan het sporten zijn.”
Van der Kort was zelf vroeger ook fanatiek triatleet, maar daar stopte hij zo’n drie jaar geleden mee. “Ik ben nu 52, dus ik vond het wel mooi geweest. Vanaf mijn 27e of 28e heb ik triathlon gedaan en daarvoor gefietst. Eigenlijk heb ik alle afstanden wel eens gedaan, maar het korte vond ik het leukst. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, maar niet op het niveau wat onze jongens en meisjes nu hebben.”
Van der Kort: ‘Wij zijn afhankelijk van sponsoren’
Tegenwoordig houdt Van der Kort zich dus niet direct meer bezig met zwemmen, fietsen en lopen, maar des te meer met het organiseren van alles om met Kijani sterk voor de dag te komen. In deze rare tijd beseft Van der Kort zich dat dit voor Kijani best anders is dan voor veel andere clubs in Nederland. “Als je kijkt naar Squadra, dat nu net gestopt is, denk ik dat wij uit moeten kijken dat wij niet ook zulke problemen krijgen door corona. Squadra is, net zoals wij, afhankelijk van sponsoren. Tijdens corona heb je toch eerder dat sponsoren afhaken en het kost best wel wat centjes om in de Eredivisie mee te doen. Maar, wij zijn gelukkig een gezond team, dus we hoeven ons de komende jaren sowieso geen zorgen te maken over stoppen met de Teamcompetities, maar voor een verenging die betalende leden heeft, is dit wel makkelijker.”
Gelukkig durft Kijani na een rustig jaar in 2020 ondertussen weer uit te kijken naar races. Het vrouwen Eredivisie team heeft er met Aniek Mars een sterke jonge atlete bij gekregen en ook bij de mannen van Kijani gaat er wat veranderen in de opstelling. “Maar daar kan ik nog niets over zeggen”, houdt Van der Kort iedereen in spanning.
Caro: ‘Ik vond het een heel leuk seizoen’
Niet al te lang geleden was Joyce Caro ook één van de nieuwe leden in het team. In 2019 draaide ze een seizoen mee in de Eredivisie voor Kijani. En dat werd dus meteen een succesvol jaar. “Ik vond het een heel leuk seizoen”, vertelt Caro. “Ik besloot naar Kijani te gaan om mensen om mij heen te hebben die mij uitdagen. Ik was meteen heel blij met mijn nieuwe team.” In 2021 hoopt Caro in ieder geval weer op het podium te belanden met Kijani. “En wie weet kampioen worden”, voegt ze lachend toe.
Spannende ontknoping seizoen 2019
Met name aan de wedstrijd in Veenendaal heeft Caro mooie herinneringen als ze terugdenkt aan haar eerste seizoen bij Kijani. “Dat was voor mij persoonlijk ook een hele mooie wedstrijd. Eva (Cornelisse, red.) werd toen Nederlands Kampioen U23, ik werd tweede U23 en we wonnen met het team.” Daarmee werden de kaarten opnieuw geschud voor de seizoensafsluiter in Ouderkerk. “We kwamen gedeeld tweede te staan met Hellas en TVA, Ferro Mosae konden we niet meer inhalen, maar alles kwam aan op Ouderkerk. Eén van onze meiden moest uitstappen omdat ze viel. Uiteindelijk werden we echt op een paar puntjes tweede. Dat was super spannend.”
Van der Kort: ‘Aan mij de taak om de boel bij elkaar te houden’
Met een geweldige sfeer sloot Kijani het seizoen in 2019 af, niet wetende dat 2020 een heel ander jaar zou worden. “Je wist gewoon niet waar je aan toe was, het afgelopen jaar”, aldus Van der Kort. “De atleten trainden ergens voor, maar ze wisten niet goed waarvoor. Het was best een onzekere periode waarin we terecht kwamen en het was aan mij de taak om de boel bij elkaar te houden. Maar dat ging ook niet zomaar, want we moesten wel uitkijken dat we niet elkaar allemaal aan zouden steken als we een trainingsdag organiseerden. Onze atleten wonen door heel Nederland, maar we proberen één keer in de maand bij elkaar te komen. Vorig jaar hebben we alsnog een paar leuke dingen kunnen doen tijdens de crisis. We hebben een dag survival gedaan, bijvoorbeeld. Dat was heel leuk.”
Tekst gaat verder onder afbeelding
Caro: ‘Ik miste het wel om een team te hebben’
Ondanks het wegvallen van het grootste deel van de wedstrijden trainde Caro lekker verder. “Ik heb het afgelopen jaar gemerkt dat ik deze sport echt doe, omdat ik het zo leuk vind. Daarom heb ik ook de motivatie vast kunnen houden om te trainen. Maar ik miste het wel om een team te hebben. Wij zijn geen echt verenigingsteam, gevestigd op één locatie. Dat maakt het lastiger om met elkaar contact te houden. We doen wel één keer in de week een Tacx sessie met elkaar, terwijl we Skype gebruiken. Dan gaan we een uur met zijn allen fietsen en praten we een beetje bij.”
Goede sfeer
De teamdagen en de gezamenlijke indoortrainingen zorgen ervoor dat de groep, ondanks dat ze niet bij elkaar in de buurt wonen, een hechte band heeft. Van der Kort staat dan ook altijd met veel plezier aan de kant tijdens wedstrijddagen. “Dat is altijd heel leuk. Ook omdat we twee teams hebben: die mix van mannen en vrouwen maakt het heel anders. Je ziet ook dat de teams elkaar aanmoedigen tijdens races en de sfeer is er ook meer ontspannen door. Als je alleen vrouwen of alleen heren hebt, is dat denk ik anders.”
