Vorig jaar was ‘ie daar ineens: de échte doorbraak van Maya Kingma. Ze draaide natuurlijk al langer mee op topniveau, maar na een zesde plaats op het WK in Hamburg en een week later een derde plaats bij de World Cup in Karlovy Vary, nestelde ze zich definitief in het illustere rijtje van toptriatleten waar rekening mee gehouden dient te worden. Precies dat gebeurt nu ook met Sarissa de Vries. Twee weken terug liet ze zich al gelden door tweede te worden tijdens Challenge Gran Canaria, maar dit weekend was ze écht ontketend en schreef ze Challenge Riccione op haar naam. Het zijn twee Limburgse dames – teamgenoten bij Ferro Mosae ook nog eens – die op het hoogste triathlonniveau acteren en de Nederlandse trots hoog houden.
Laten we eerlijk zijn: Nederlandse successen binnen de triathlonwereld zijn de laatste tijd schaars, in ieder geval wel als je naar de internationale wedstrijden kijkt. Een Nederlandse podiumplaats bij een topwedstrijd geldt vaak als grote verrassing en zeker nadat Yvonne van Vlerken haar sportschoenen aan de spreekwoordelijke wilgen hing, werden ‘we’ als Nederland even teruggeworpen op een iets minder – internationaal gezien – succesvolle lichting. Toegegeven, Tessa Kortekaas presteerde nog een keer uitstekend door Ironman Malaysia te winnen en zich zo te kwalificeren voor het WK op Kona, maar de realistische toeschouwer zag ook dat er bij die wedstrijd geen sprake was van een écht topveld. Sterker nog: zonder iets af te doen aan de prestatie van Kortekaas, bleek dat een Age Grouper uiteindelijk sneller was dan de Nederlandse pro atlete en dat zegt dus wel een en ander over de bezetting van het veld.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Maar toen kwam daar de afgelopen twee weken ineens verandering in. Natuurlijk wisten we allemaal dat De Vries een meer dan getalenteerde atlete is: niet voor niets werd ze in 2019 bijvoorbeeld al derde op het EK Long Distance in Almere (en tweede op het NK, red.) maar pakte ze ook binnen een week de nationale titels op de Sprint en de OD. Maar toch, die écht grote doorbraak kwam nog niet. Een grote overwinning met een internationaal karakter. In Almere ging De Vries al wel lang aan de leiding, maar in de slotfase werd ze gehinderd door de man met de hamer, kwam ze geparkeerd te staan en zag ze uiteindelijk niet alleen Yvonne van Vlerken, maar ook de Duitse Lina Kristin Schenk voorbij komen. Na de finish was De Vries niet alleen leeg, maar ook een illusie armer, zwaar teleurgesteld en zelfs een beetje uit het veld geslagen.
Maar niet voor lang, want twee weken geleden was ze daar dus ineens weer. Op Gran Canaria hoefde ze alleen Nicola Spirig voor zich te dulden – één van de beste atletes van dit moment – maar rekende ze al wel af met bijvoorbeeld Lisa Nordén. Haast eindeloos liepen de twee dames zij aan zij, kilometer na kilometer, tot De Vries het welletjes vond, versnelde en het verschil maakte. Een tweede plaats was het toen al fantastische resultaat.
En toen werd het 9 mei en werd er dus ‘gewoon’ nog een schepje bovenop gedaan. De Vries liet in het Italiaanse Riccione niks heel van haar concurrentie, kwam al vroeg tijdens het fietsen op kop en bleef haar voorsprong vanaf dat moment uitbouwen. Het is het resultaat van een keuze die ze in 2019 samen met haar vriend – en coach – maakte: één á twee jaar vol gaan voor de sport, leven als een prof en er het maximale uithalen. Et voilà: zo stond De Vries dus ineens op het hoogste treetje van het Challenge Riccione-podium.
Terug naar het begin: twee Limburgse dames, allebei lid van Ferro Mosae en – voor zover wij weten – goede vriendinnen. Misschien nog wel de belangrijkste deler van beide vrouwen: ‘plezier hebben in de sport’. In alle interviews die wij de afgelopen jaren met hen gehad hebben, komt dat naar voren. Sterker nog, wordt benadrukt dat dit plezier het belangrijkste is om te hebben. Zonder dat plezier kom je nergens.
In het geval van Kingma hebben we het dus onder andere over een zesde plaats op het WK en een derde plaats in Karlovy Vary, in het geval van De Vries onder meer over een tweede plaats op Gran Canaria en een eerste plaats bij Challenge Riccione.
Zo zie je maar waar ‘plezier’ je allemaal kan brengen!
